Πίνακας περιεχομένων
- Τι είναι πραγματικά η εσωτερική φωνή
- Η σκοτεινή πλευρά — όταν η εσωτερική φωνή γίνεται εσωτερικός εχθρός
- Η θετική πλευρά — όταν η εσωτερική φωνή σε καθοδηγεί
- Πώς να μετατρέψεις την εσωτερική φωνή από κριτή σε σύμμαχο
- Όταν η εσωτερική φωνή επηρεάζει τις σχέσεις σου
- Η σιωπή που χρειάζεσαι — Πώς να ακούσεις τη σωστή φωνή
- Συχνές Ερωτήσεις
- Συμπέρασμα
Η εσωτερική φωνή σου μιλάει πιο συχνά απ’ όσο νομίζεις. Είναι εκεί όταν διαλέγεις ρούχα το πρωί, όταν διστάζεις να στείλεις εκείνο το μήνυμα, όταν σκέφτεσαι αν είσαι «αρκετή». Μερικές φορές σε ενθαρρύνει — άλλες σε διαλύει. Και το πιο ενδιαφέρον; Κανείς άλλος δεν την ακούει εκτός από εσένα.
Αυτή η φωνή δεν είναι απλώς σκέψεις που περνούν. Είναι ο εσωτερικός σου αφηγητής. Ο σχολιαστής κάθε πράξης, κάθε λάθους, κάθε απόφασης. Άλλοτε λειτουργεί σαν πυξίδα που σε καθοδηγεί, κι άλλοτε σαν δικαστής που δεν αφήνει τίποτα ατιμώρητο. Και κάπου εκεί, ανάμεσα σε ενθάρρυνση και αυτοϋπονόμευση, διαμορφώνεται η ποιότητα της ζωής σου.
Γιατί η φωνή που ακούς πιο συχνά μέσα στη μέρα δεν είναι των άλλων — είναι η δική σου.
Αν είναι γεμάτη φόβους, συγκρίσεις και ενοχές, σε κρατά πίσω. Αν όμως είναι γεμάτη κατανόηση και πίστη, σε σπρώχνει μπροστά.
Η εσωτερική φωνή σου είναι η πιο προσωπική σχέση που θα έχεις ποτέ. Και το ωραίο είναι ότι μπορείς να τη φτιάξεις όπως θες. Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι αν την έχεις — αλλά τι της επιτρέπεις να σου λέει.
Τι είναι πραγματικά η εσωτερική φωνή
Η εσωτερική φωνή δεν είναι κάτι μυστικιστικό ή αόρατο. Είναι ο εσωτερικός σου διάλογος — οι σκέψεις που σχηματίζεις μέσα σου για σένα, για τους άλλους, για τον κόσμο. Είναι ο τρόπος που αφηγείσαι τη ζωή σου, ακόμη κι όταν δεν το καταλαβαίνεις.
Μερικές φορές, αυτή η φωνή ακούγεται σαν η λογική σου. Άλλες, σαν η αμφιβολία σου. Κι άλλες, σαν εκείνη η ψιθυριστή διαίσθηση που σου λέει «πήγαινε, τόλμησέ το». Ό,τι κι αν λέει, όμως, έχει δύναμη — γιατί καθορίζει πώς αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου.
Αν για παράδειγμα έχεις μεγαλώσει σε περιβάλλον που σου ζητούσε πάντα “το τέλειο”, η εσωτερική σου φωνή πιθανότατα έμαθε να είναι αυστηρή. Να σε ελέγχει, να σε μαλώνει, να σε προστατεύει μέσα από φόβο. Αν πάλι είχες ανθρώπους που σου έλεγαν “προσπάθησε, δεν πειράζει να αποτύχεις”, τότε ίσως αυτή η φωνή σήμερα να είναι πιο γλυκιά, πιο συμπονετική.
Η ψυχολογία ονομάζει αυτό το φαινόμενο “inner dialogue” ή “self-talk”. Δεν είναι τίποτα άλλο από την εσωτερική συνομιλία που διαμορφώνει τη συμπεριφορά, την αυτοπεποίθηση και τις επιλογές μας. Όπως μιλάς στον εαυτό σου, έτσι τελικά πορεύεσαι.
Η εσωτερική φωνή δημιουργείται σιγά σιγά:
- Από τις λέξεις που άκουσες στην παιδική ηλικία.
- Από τους τρόπους που σε επιβράβευσαν ή σε διόρθωσαν.
- Από το πώς σε κοίταξαν όταν τα κατάφερες — ή όταν απέτυχες.
Κουβαλά μέσα της τις φωνές των γονιών, των δασκάλων, των πρώτων σχέσεων. Και με τον καιρό, όλες αυτές γίνονται μία: η δική σου φωνή.
Όμως εδώ είναι η παγίδα — όταν την ακούς, νομίζεις πως είναι η απόλυτη αλήθεια. Δεν είναι. Είναι απλώς μια ερμηνεία. Ένας φακός που σου δείχνει τη ζωή με βάση τις εμπειρίες σου. Και μπορεί να αλλάξει, αν το θελήσεις.
Γιατί η εσωτερική φωνή δεν είναι σταθερή. Είναι μια ιστορία που ξαναγράφεται κάθε φορά που αποφασίζεις να μιλήσεις διαφορετικά στον εαυτό σου.
Μάθε για τις 5 influencers που κυβερνούν το μυαλό σου
Η σκοτεινή πλευρά — όταν η εσωτερική φωνή γίνεται εσωτερικός εχθρός
Η εσωτερική φωνή έχει τη δύναμη να σε χτίσει, αλλά και να σε γκρεμίσει. Δεν χρειάζεται κάποιος να σε κριτικάρει απ’ έξω — το κάνεις μόνη σου, μέσα στο κεφάλι σου. Με εκείνο το γνώριμο “δεν είσαι αρκετή”, “θα γελάσουν μαζί σου”, “ποια νομίζεις ότι είσαι”. Κι έτσι, χωρίς να το καταλάβεις, η φωνή που υποτίθεται πως σε προστατεύει, σε φυλακίζει.
Η αρνητική αυτοκριτική είναι ύπουλη. Δεν φωνάζει — ψιθυρίζει. Και όσο την ακούς, γίνεται η κανονικότητά σου. Ο εγκέφαλος, σύμφωνα με έρευνες στη γνωσιακή ψυχολογία, δεν ξεχωρίζει πάντα την πραγματικότητα από τη σκέψη. Αν του λες συνεχώς «είμαι αποτυχημένη», στο τέλος το πιστεύει. Κι αυτό το belief αρχίζει να καθορίζει τη συμπεριφορά σου.
Αυτή η φωνή δεν γεννιέται μόνη της. Δημιουργείται μέσα από παιδικά βιώματα, προσδοκίες, απορρίψεις. Αν έχεις μάθει να παίρνεις αποδοχή μόνο όταν είσαι “τέλεια”, τότε μέσα σου υπάρχει πάντα μια φωνή που σε διορθώνει. Αν έχεις μάθει να μη μιλάς για όσα νιώθεις, τότε η φωνή σου μάλλον λέει “μην το δείξεις, κράτα τα μέσα σου”.
Τι σημαίνει αυτό;
Και κάπως έτσι, κάθε φορά που πας να κάνεις κάτι καινούριο, εκείνη πετάγεται:
- “Θα αποτύχεις.”
- “Μην εκτεθείς.”
- “Οι άλλες είναι πιο ικανές.”
Όλα αυτά δεν είναι η αλήθεια. Είναι φόβος ντυμένος με λογική.
Το πρόβλημα με την αρνητική εσωτερική φωνή είναι ότι λειτουργεί σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Όσο περισσότερο πιστεύεις τις αρνητικές σκέψεις, τόσο περισσότερο τις κάνεις πράξη. Σταματάς να προσπαθείς, αποφεύγεις ρίσκα, δεν διεκδικείς. Και μετά το μυαλό σου επιβεβαιώνει: “Είδες; Είχα δίκιο, δεν μπορείς.”
Η αλήθεια όμως είναι ότι αυτή η φωνή δεν προσπαθεί να σε καταστρέψει. Προσπαθεί να σε προστατεύσει. Από την αποτυχία, την απόρριψη, την απογοήτευση. Μόνο που ο τρόπος της είναι τοξικός. Σε κρατά ασφαλή — αλλά στάσιμη.
Η φωνή αυτή μοιάζει με έναν υπερπροστατευτικό γονιό που έχει ξεχάσει πως μεγάλωσες. Θέλει να σε προφυλάξει, αλλά το κάνει με λάθος τρόπο. Κι έτσι, αντί να σου δίνει θάρρος, σου κόβει τα φτερά.
Κάπου εδώ έρχεται η στιγμή της αφύπνισης: να αναγνωρίσεις πως αυτός ο εσωτερικός διάλογος δεν είναι η φωνή της λογικής. Είναι η φωνή του φόβου. Και κάθε φορά που τη βάζεις στη θέση της, δυναμώνεις λίγο περισσότερο.
Η θετική πλευρά — όταν η εσωτερική φωνή σε καθοδηγεί
Η εσωτερική φωνή δεν είναι πάντα ο εχθρός. Μπορεί να γίνει και η πιο σοφή σου φίλη. Εκείνη που σου θυμίζει ποια είσαι όταν τα ξεχνάς. Που σε σπρώχνει απαλά όταν φοβάσαι να προχωρήσεις. Που σου λέει “πήγαινε” όταν όλα γύρω σου φωνάζουν “μείνε”.
Αυτή είναι η φωνή της διαίσθησης. Δεν έχει πανικό, δεν σε μειώνει, δεν σε πιέζει. Είναι ήρεμη, σταθερή, σίγουρη. Μπορεί να μη φωνάζει, αλλά πάντα υπάρχει — και συνήθως έχει δίκιο. Την έχεις νιώσει σε εκείνες τις στιγμές που «κάτι μέσα σου» σου είπε να κάνεις ή να μην κάνεις κάτι, χωρίς να ξέρεις ακριβώς γιατί.
Η θετική εσωτερική φωνή λειτουργεί σαν πυξίδα. Δεν σου υπόσχεται ότι όλα θα πάνε τέλεια, αλλά σου δείχνει την κατεύθυνση που είναι σωστή για σένα. Κι αυτή η κατεύθυνση συχνά συμπίπτει με αυτό που λέμε αυθεντικότητα — να ζεις με τρόπο που ευθυγραμμίζεται με τις αξίες και τις ανάγκες σου.
Αν έχεις μάθει να ακούς μόνο την επικριτική φωνή, η ήρεμη φωνή της διαίσθησης μπορεί να σου φαίνεται αδύναμη. Αλλά δεν είναι. Είναι απλώς πιο σοφή και λιγότερο δραματική. Δεν χρειάζεται να κάνει θόρυβο για να ακουστεί· χρειάζεται ησυχία.
Γιατί συμβαίνει;
Πολλές γυναίκες την αγνοούν γιατί νομίζουν ότι είναι αφέλεια να εμπιστεύεσαι κάτι “άυλο”. Κι όμως, η ψυχολογία εξηγεί ότι η διαίσθηση είναι συνδυασμός εμπειριών, παρατήρησης και συναισθηματικής νοημοσύνης. Ο εγκέφαλος επεξεργάζεται στοιχεία που δεν προλαβαίνει η συνείδηση — κι αυτό που νιώθεις σαν “ένστικτο” είναι συχνά το πιο λογικό σου κομμάτι.
Η εσωτερική φωνή σε καθοδηγεί όταν μάθεις να τη διακρίνεις από τη φωνή του φόβου. Ο φόβος σε κάνει να μικραίνεις. Η διαίσθηση σε κάνει να μεγαλώνεις. Ο φόβος ρωτά “κι αν αποτύχω;” ενώ η διαίσθηση ψιθυρίζει “κι αν πετύχω;”.
Κάθε φορά που της δίνεις χώρο, δυναμώνει. Και κάθε φορά που την αγνοείς, χάνεις λίγο από τη σύνδεση με τον εαυτό σου.
Γι’ αυτό, την επόμενη φορά που θα ακούσεις μέσα σου κάτι να σου λέει «ίσως αυτό να είναι για μένα», μη σβήσεις τη φωνή. Μπορεί να είναι ο αληθινός εαυτός σου που επιτέλους μιλά.
Πώς να μετατρέψεις την εσωτερική φωνή από κριτή σε σύμμαχο
Το να αλλάξεις την εσωτερική φωνή σου δεν σημαίνει να τη βάλεις στο “mute”. Σημαίνει να της μάθεις έναν νέο τρόπο να σου μιλάει. Να σταματήσει να είναι ο αυστηρός κριτής που σε μαλώνει και να γίνει ο υποστηρικτικός φίλος που σε βοηθά να σταθείς στα πόδια σου.
Η φωνή σου αλλάζει, όταν αλλάζεις τον τρόπο που τη βλέπεις. Δεν είναι ο εχθρός σου· είναι το παιδί μέσα σου που φοβάται. Κι αν το πλησιάσεις με καλοσύνη αντί για επίπληξη, θα δεις πως αρχίζει να ησυχάζει.
Ας δούμε μερικούς πρακτικούς τρόπους για να γίνει αυτό:
1. Παρατήρησέ τη χωρίς να την πιστέψεις
Η ενσυνειδητότητα (mindfulness) είναι το πρώτο βήμα. Δεν μπορείς να αλλάξεις κάτι που δεν παρατηρείς.
Την επόμενη φορά που θα ακούσεις τη φωνή σου να λέει «δεν θα τα καταφέρεις», σταμάτα.
Μην την πολεμήσεις· άκουσέ τη.
Και ρώτα: “Αυτό είναι γεγονός ή φόβος;”
Αυτή η μικρή ερώτηση διακόπτει τον αυτόματο κύκλο της αρνητικής αυτοκριτικής και σε επαναφέρει στην πραγματικότητα.
2. Αντικατάστησε τη γλώσσα της ήττας με τη γλώσσα της προσπάθειας
Η γλώσσα που χρησιμοποιείς διαμορφώνει το πώς νιώθεις.
Αντί για «είμαι χάλια», δοκίμασε «είμαι κουρασμένη σήμερα, και είναι οκ».
Αντί για «όλοι είναι καλύτεροι από εμένα», πες «έχω τον δικό μου ρυθμό».
Μπορεί να φαίνεται ασήμαντο, αλλά κάθε τέτοια φράση χτίζει αυτοσυμπόνια.
Και η αυτοσυμπόνια είναι το πιο ισχυρό αντίδοτο στον εσωτερικό σου κριτή.
3. Γράψε της πίσω
Πάρε χαρτί και μολύβι. Γράψε τι λέει η εσωτερική σου φωνή σε μια δύσκολη στιγμή.
Ύστερα, γράψε την απάντηση που θα έδινες σε μια φίλη που νιώθει έτσι.
Αυτό το journaling βοηθά να μετακινηθείς από το “θύμα” στο “παρατηρητή”.
Ξαφνικά, βλέπεις τη φωνή όχι σαν την αλήθεια, αλλά σαν μια άποψη.
Και τότε μπορείς να επιλέξεις αν θα την πιστέψεις ή όχι.
4. Θυμήσου ποια της έμαθες να είναι
Η φωνή σου έχει ιστορία. Ίσως κάποτε την έμαθες να σου μιλά έτσι γιατί τότε αυτό σε προστάτευε.
Αλλά τώρα δεν είσαι εκείνο το παιδί. Δεν χρειάζεσαι την ίδια αυστηρότητα για να επιβιώσεις.
Μπορείς να της πεις:
“Ευχαριστώ που προσπάθησες να με προστατεύσεις, αλλά τώρα είμαι ενήλικη. Θα το αναλάβω εγώ.”
Αυτό το εσωτερικό re-parenting δεν είναι φαντασία — είναι θεραπεία.
5. Δημιούργησε χώρο για τη φωνή της διαίσθησης
Η θετική εσωτερική φωνή δεν ακούγεται μέσα στον θόρυβο.
Χρειάζεται σιωπή. Ήρεμες στιγμές. Διάβασμα χωρίς κινητό, βόλτα χωρίς μουσική, ένα πρωινό καφέ χωρίς social media.
Όταν της δίνεις χώρο, σου μιλά πιο καθαρά.
Κι όσο περισσότερο τη σέβεσαι, τόσο περισσότερο εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου.
Η αλλαγή δεν γίνεται μέσα σε μια μέρα. Θέλει υπομονή και επανάληψη.
Αλλά κάθε φορά που μιλάς στον εαυτό σου με καλοσύνη αντί για ειρωνεία, κάτι αλλάζει.
Η φωνή που κάποτε σε τρόμαζε, αρχίζει να σε εμψυχώνει.
Γιατί στο τέλος, η εσωτερική φωνή σου δεν χρειάζεται να σιωπήσει.
Χρειάζεται να αποκτήσει νέο ρόλο: από ανακριτής — σύμμαχος.
Όταν η εσωτερική φωνή επηρεάζει τις σχέσεις σου
Η εσωτερική φωνή δεν μένει ποτέ μόνο μέσα σου. Εκφράζεται μέσα από τις σχέσεις σου — στον τρόπο που αγαπάς, που ζητάς, που θυμώνεις, που απομακρύνεσαι. Αν μέσα σου υπάρχει μια φωνή που λέει «δεν αξίζω αρκετά», τότε κάθε φορά που κάποιος σε πλησιάζει, θα νιώθεις πως απλώς δεν βλέπει «την αλήθεια». Κι έτσι θα κρατάς απόσταση, θα αυτοσαμποτάρεις, θα φοβάσαι να αφεθείς.
Αντίθετα, αν η φωνή μέσα σου λέει «είμαι άξια αγάπης όπως είμαι», τότε μπορείς να συνδεθείς χωρίς άμυνα. Γιατί δεν ψάχνεις πια επιβεβαίωση — απλώς μοιράζεσαι.
Η εσωτερική φωνή είναι ο τρόπος που μιλάς στον εαυτό σου· και αυτός ο τρόπος γίνεται το πρότυπο για το πώς δέχεσαι τους άλλους να σου μιλούν. Αν εσύ σε κρίνεις διαρκώς, θα ανεχτείς και κριτικούς ανθρώπους. Ή αν εσύ σε υποτιμάς, θα ελκύεις ανθρώπους που σε κάνουν να νιώθεις μικρή. Αν όμως έχεις μάθει να σε σέβεσαι, δεν θα χρειαστεί ποτέ να απαιτήσεις σεβασμό — θα τον εκπέμπεις.
Εσωτερική φωνή και σχέσεις
Οι σχέσεις δεν είναι ποτέ μόνο “εμείς”. Είναι “εγώ” + “εσύ” + όλες οι φωνές που κουβαλάμε. Μερικές φορές, μιλάμε στους άλλους μέσα από τις παλιές μας πληγές — κι αυτό δημιουργεί παρεξηγήσεις, ζήλιες, αποστάσεις. Όταν για παράδειγμα η εσωτερική σου φωνή σου ψιθυρίζει “θα φύγει κι αυτός”, κάθε του καθυστέρηση μοιάζει με επιβεβαίωση του φόβου σου.
Αυτός είναι ο λόγος που η αυτογνωσία είναι τόσο κρίσιμη στις σχέσεις. Δεν μπορείς να ελέγξεις τι θα πουν ή θα κάνουν οι άλλοι, αλλά μπορείς να καταλάβεις ποια φωνή αντιδρά μέσα σου κάθε φορά. Είναι αυτή που σε προστατεύει; Ή αυτή που ξαναζεί ένα παλιό τραύμα;
Όταν αρχίσεις να ακούς την εσωτερική σου φωνή με ενσυναίσθηση, κάτι μαγικό αλλάζει. Δεν ζητάς πια από τους άλλους να σε επουλώσουν — γιατί έχεις αρχίσει να το κάνεις εσύ.
Και τότε, οι σχέσεις σου γίνονται πιο ήρεμες, πιο αληθινές, πιο ελεύθερες.
Η εσωτερική φωνή σου επηρεάζει τη συναισθηματική σου διαθεσιμότητα. Αν είναι γεμάτη φόβους, θα κρατάς πίσω. Αν είναι γεμάτη πίστη, θα ανοιχτείς. Και όσο περισσότερο επιλέγεις να την κάνεις καλοσυνάτη, τόσο περισσότερο αλλάζει όχι μόνο η σχέση με τον εαυτό σου — αλλά και με τους ανθρώπους γύρω σου.
Η σιωπή που χρειάζεσαι — Πώς να ακούσεις τη σωστή φωνή
Η εσωτερική φωνή είναι πάντα εκεί. Το πρόβλημα είναι ότι τις περισσότερες φορές, δεν την ακούμε — όχι γιατί δεν θέλουμε, αλλά γιατί υπάρχει υπερβολικός θόρυβος. Ειδοποιήσεις, social media, σκέψεις, άγχος, γνώμες, συγκρίσεις. Ο νους δεν σταματά ούτε για δευτερόλεπτο. Και κάπου εκεί, η πιο αληθινή σου φωνή, η ήρεμη, η ουσιαστική, χάνεται.
Η σιωπή δεν είναι απλώς απουσία ήχου. Είναι χώρος. Είναι το μέρος όπου η εσωτερική φωνή μπορεί επιτέλους να ακουστεί καθαρά. Όταν σβήνεις τα εξωτερικά «πρέπει», μπορείς να ακούσεις τι πραγματικά θέλεις.
Δοκίμασε να μείνεις για λίγο χωρίς περισπασμούς.
Ένα πρωινό χωρίς κινητό. Μια βόλτα χωρίς ακουστικά. Ένα βράδυ χωρίς τηλεόραση.
Στην αρχή θα νιώσεις άβολα — το μυαλό θα ψάχνει τι να κάνει. Όμως λίγο μετά, θα αρχίσεις να ακούς. Μικρές σκέψεις, ξεχασμένα όνειρα, ερωτήσεις που δεν είχες προλάβει να κάνεις στον εαυτό σου.
Αυτό είναι το σημείο όπου η εσωτερική φωνή ξαναπαίρνει τον λόγο. Όχι η φωνή του φόβου, αλλά εκείνη που ξέρει. Που δεν φωνάζει, απλώς περιμένει να τη θυμηθείς.
Αν θέλεις να τη δυναμώσεις, δώσε της χώρο μέσα από μικρές πρακτικές ησυχίας:
- Journaling: γράψε ό,τι σκέφτεσαι, χωρίς λογοκρισία. Όσο περισσότερο γράφεις, τόσο καθαρίζει ο νους.
- Mindful moments: πέντε λεπτά παρατήρησης μέσα στη μέρα — χωρίς κινητό, χωρίς multitasking.
- Slow mornings: ξύπνα λίγο νωρίτερα και κάνε τα πρώτα δέκα λεπτά δικά σου.
Η σιωπή δεν είναι πολυτέλεια· είναι ανάγκη. Είναι η στιγμή που επανέρχεσαι στον εαυτό σου, πριν τον πάρει η ταχύτητα της μέρας.
Η σωστή φωνή δεν χρειάζεται να αποδειχθεί. Δεν σε μπερδεύει, δεν σε μειώνει, δεν σε φοβίζει. Απλώς σε ηρεμεί. Κι αυτός είναι πάντα ο τρόπος που ξεχωρίζεις την αλήθεια από το θόρυβο.
Η πιο δυνατή σου φωνή δεν είναι αυτή που φωνάζει μέσα στο μυαλό σου. Είναι αυτή που μιλά όταν όλα γύρω σωπαίνουν.
Συχνές Ερωτήσεις
Συμπέρασμα
Η εσωτερική φωνή είναι η πιο σταθερή παρουσία στη ζωή σου. Θα είναι εκεί σε κάθε επιτυχία, σε κάθε λάθος, σε κάθε αλλαγή. Μπορεί να σε ανεβάσει ή να σε ρίξει, να σε εμπνεύσει ή να σε τρομάξει. Το ποια εκδοχή της θα ακούς πιο συχνά, εξαρτάται από το πώς επιλέγεις να της μιλάς πίσω.
Δεν μπορείς να τη “σβήσεις”. Μπορείς όμως να τη μεταμορφώσεις. Από φωνή κριτικής, σε φωνή καθοδήγησης. Και από φωνή φόβου, σε φωνή κατανόησης. Από φωνή ενοχής, σε φωνή ενσυναίσθησης.
Η σχέση με την εσωτερική σου φωνή είναι η βάση όλων των άλλων σχέσεων. Αν μέσα σου υπάρχει καλοσύνη, θα τη μεταδώσεις. Αν μέσα σου υπάρχει πόλεμος, θα τη μεταφέρεις.
Και όσο πιο ήρεμη, σταθερή και συμπονετική γίνεται αυτή η φωνή, τόσο περισσότερο ηρεμεί και ο κόσμος γύρω σου.
Μην περιμένεις να σταματήσει να σε αμφισβητεί. Μάθε να τη μεταφράζεις. Πίσω από κάθε “δεν μπορώ”, υπάρχει ένα “φοβάμαι”. Και πίσω από κάθε “φοβάμαι”, υπάρχει ένα “θέλω να τα καταφέρω”.
Η εσωτερική φωνή δεν είναι ο εχθρός σου. Είναι το κομμάτι σου που ζητά προσοχή, φροντίδα, κατανόηση. Και όσο περισσότερο την ακούς χωρίς να την κρίνεις, τόσο περισσότερο μετατρέπεται σε σύμμαχο.
Στο τέλος της ημέρας, η φωνή που ακούς πιο πολύ είναι αυτή που έχει τη μεγαλύτερη δύναμη πάνω σου.
Φρόντισε λοιπόν να είναι μια φωνή που σε χτίζει, όχι που σε γκρεμίζει.
Μια φωνή που δεν σε τιμωρεί για όσα δεν είσαι, αλλά σε αγαπά για όσα προσπαθείς να γίνεις.
Γιατί η ζωή σου — κυριολεκτικά — είναι ο τόνος με τον οποίο μιλάς στον εαυτό σου.
