Πίνακας περιεχομένων
- Τι Είναι ένα Lazy Girl Job, Τελικά;
- Γιατί Αυτό Είναι Θέμα Φεμινιστικό
- Όταν το Burnout Βαφτίζεται “Φιλοδοξία”
- Είσαι Άχρηστη ή Απλώς Θες Να Ζήσεις;
- Μήπως Χρειάζεσαι κι Εσύ το Δικό σου Lazy Girl Job;
- Κι Αν Σου Πει Κάποιος “Δεν Θα Προοδεύσεις Έτσι”;
- Η Lazy Girl Είναι η Antiheroine Που Χρειαζόμασταν
- Η Γαλήνη Δεν Είναι Τεμπελιά
Lazy Girl Jobs: Αν η ιδέα ενός 8ωρου χωρίς πανικό σε κάνει να δακρύζεις από ευγνωμοσύνη, καλώς ήρθες. Είσαι ανάμεσα σε φίλες. Είσαι ανάμεσα σε εκείνες που κάποτε έπαιζαν το productivity bingo με κλειστά μάτια: δουλειά, πλυντήριο, γυμναστήριο, ιδρώτας, self-improvement podcast και emails στις 11 το βράδυ “για να μην μείνουν πίσω”.
Και μετά… μπλουμ. Burnout με άρωμα καμένου foundation.
Κάπου ανάμεσα στα social που φωνάζουν “boss babe” και στα αφεντικά που φωνάζουν σκέτο, ξεφύτρωσε μια επανάσταση με κολαρισμένο πουκάμισο και μηδενικό emotional labor: τα lazy girl jobs. Δηλαδή δουλειές με σταθερό ωράριο, μη τοξικό περιβάλλον και μηδέν διάθεση να αποδείξεις πως είσαι ο Στίβ Τζομπς με στρινγκ.
Spoiler: δεν είναι τεμπελιά. Είναι όριο, είναι ψυχική υγεία, είναι αυτοπροστασία με μισθό — όσο μικρός κι αν είναι.
Αλλά στην κοινωνία που μας έμαθε πως “ή δουλεύεις μέχρι να καταρρεύσεις ή δεν θες αρκετά”, το να επιλέγεις την ησυχία σου μοιάζει με σκάνδαλο.
Σε αυτό το άρθρο θα κάνουμε το αδιανόητο: θα υπερασπιστούμε τα lazy girl jobs. Θα γελάσουμε, θα αμφισβητήσουμε, και —ελπίζουμε— θα βρεις ένα μικρό “επιτέλους, κάποια το είπε” καθώς σκρολάρεις από το κινητό σου, κουκουλωμένη, ενώ απορρίπτεις αθόρυβα μια δουλειά με 3 οθόνες και μηδέν ζωή.
Τι Είναι ένα Lazy Girl Job, Τελικά;
Αρχικά, ας ξεκαθαρίσουμε κάτι βασικό: lazy girl jobs δεν σημαίνει “δεν κάνω τίποτα όλη μέρα και πληρώνομαι με smoothies”. Όχι, δεν μιλάμε για κάποιο νέο urban μύθο της γενιάς Ζ. Μιλάμε για δουλειές που δεν σε ρουφάνε ψυχικά κάθε φορά που ανοίγεις το laptop.
Σκέψου το ως την ήρεμη, κουλ ξαδέρφη των corporate θέσεων:
- Έχει σταθερό ωράριο (ναι, το off στις 17:00 είναι όντως off)
- Δεν σε βομβαρδίζει με άχρηστα Zoom meetings
- Δεν απαιτεί emotional gymnastics για να δείχνεις “πολύ πρόθυμη”
- Και το σημαντικότερο; Δεν καταρρέεις στο πάτωμα από overstimulation κάθε Παρασκευή
Οι πιο συνηθισμένοι τύποι lazy girl jobs περιλαμβάνουν θέσεις όπως:
📎 Administrative assistant με remote setup
📞 Receptionist σε low-pressure περιβάλλον
📧 Data entry χωρίς νταλίκες deadlines
📦 Back office δουλειές με ξεκάθαρα tasks και μηδέν drama
Κοινός παρονομαστής: δεν ζεις για να δουλεύεις. Δουλεύεις για να ζήσεις — και να πας και μια βόλτα χωρίς να κουβαλάς το laptop “μήπως χρειαστεί να απαντήσεις κάτι”.
Το εντυπωσιακό με τα lazy girl jobs δεν είναι ότι υπάρχουν. Είναι ότι σοκάρουν. Γιατί; Γιατί ξεβολεύουν την κανονικότητα της υπερκόπωσης. Όταν μια γυναίκα δηλώνει ευθαρσώς “δουλεύω λιγότερο για να έχω καθαρό μυαλό”, η κουλτούρα της υπερπαραγωγικότητας σηκώνει φρύδι — και μετά σηκώνει το φωνή της.
Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς: ποια από εμάς δεν έχει πει έστω μία φορά “θα τα παρατήσω όλα και θα δουλέψω σε φούρνο σε νησί”;
Αυτό δεν είναι τεμπελιά. Είναι ένστικτο επιβίωσης.
Τα lazy girl jobs είναι η απάντηση σε αυτό το ένστικτο — με Wi-Fi, σταθερό μισθό και χωρίς το βλέμμα του middle manager στο σβέρκο σου.
Γιατί Αυτό Είναι Θέμα Φεμινιστικό
Ας είμαστε ξεκάθαρες: αν οι lazy girl jobs είχαν εμφανιστεί ως τάση από άντρες, θα τις λέγαμε “lifestyle career choices” ή “mindful professional boundaries”. Αλλά επειδή προέρχονται από γυναίκες που λένε όχι ευχαριστώ στην τοξική υπερπαραγωγικότητα, βαφτίστηκαν “τεμπελιά”.
Κλασικά.
Η αλήθεια είναι ότι οι γυναίκες μεγαλώσαμε με ένα manual καριέρας που λέει:
- Απόδειξε ότι είσαι άξια
- Δούλεψε περισσότερο για να σε πάρουν στα σοβαρά
- Μην είσαι “δύσκολη”, “ψυχρή” ή “χαλαρή”
- Φόρα και λίγο κραγιόν, μην παρεξηγηθούμε
Οπότε όταν κάποια δηλώνει “δεν με νοιάζει η προαγωγή, με νοιάζει να κοιμάμαι ήσυχα”, το σύστημα παθαίνει error 404.
Γιατί η γυναίκα που δεν θέλει να εξελιχθεί με όρους της αγοράς, μοιάζει ύποπτη. Σχεδόν… επικίνδυνη.
Και εδώ έρχεται το φεμινιστικό punchline:
Τα lazy girl jobs αμφισβητούν τον παραδοσιακό ρόλο της γυναίκας-πρότυπο: αυτής που και δουλεύει ασταμάτητα, και δεν παραπονιέται ποτέ, και διατηρεί πάντα την καλή της διάθεση, και προσφέρει συναισθηματική εργασία απλόχερα, και αντέχει τα πάντα.
Spoiler: αυτό το πρότυπο μας τελείωσε. Δεν το χρειαζόμαστε άλλο.
Το να επιλέγεις ένα job που σέβεται τα όριά σου — ακόμα κι αν δεν σε ενθουσιάζει δημιουργικά — δεν είναι αποτυχία. Είναι feminist strategy.
Γιατί τι είναι πιο ριζοσπαστικό σήμερα από το να δηλώνεις:
“Δεν θα αποδείξω τίποτα. Θέλω απλώς να μην καταρρεύσω.”
Ναι, τα lazy girl jobs είναι statement. Είναι μια γυναικεία απόφαση που λέει:
“Θα δουλέψω, αλλά δεν θα χαθώ μέσα σ’ αυτό. Δεν θα σβήσω τον εαυτό μου για να φωτίσω τα Excel σας.”
Και ξέρεις κάτι; Δεν υπάρχει τίποτα πιο φεμινιστικό από αυτό.
Όταν το Burnout Βαφτίζεται “Φιλοδοξία”
Κάποτε το λέγαμε “είμαι πνιγμένη”. Μετά έγινε “τρέχω λίγο αυτές τις μέρες”. Κι ύστερα το μετονομάσαμε σε “μεγαλώνω επαγγελματικά”.
Spoiler: ήταν πάντα burnout, απλά το Instagram μας είχε πείσει ότι έτσι χτίζονται οι αυτοκρατορίες.
Αν μεγαλώσαμε με μια πεποίθηση, είναι αυτή: αν δεν εξουθενώνεσαι, δεν δουλεύεις αρκετά.
Κι αν δεν θες να εξουθενωθείς; Ε, τότε μάλλον είσαι “τεμπέλα”, “χωρίς όραμα”, ή χειρότερα… έχεις βολευτεί.
Εδώ ακριβώς έρχονται να ταράξουν τα νερά τα lazy girl jobs. Δουλειές που σε αφήνουν να αναπνεύσεις χωρίς να απολογείσαι. Που δεν σε κάνουν να κοιτάς το ταβάνι τα μεσάνυχτα και να σκέφτεσαι “μήπως φταίω εγώ που δεν είμαι αρκετά ambitious;”.
Γιατί κάπου μέσα στα planners, τα deadlines και τα inspirational quotes, ξεχάσαμε το πιο βασικό:
Δεν ήρθαμε σε αυτή τη ζωή για να ξεχνάμε να ζήσουμε.
Τα στατιστικά δεν λένε ψέματα:
- Οι γυναίκες ηλικίας 25–40 εμφανίζουν τα υψηλότερα ποσοστά burnout παγκοσμίως
- Το emotional labor στην εργασία πέφτει disproportionately πάνω τους
- Και παρ’ όλα αυτά, θεωρείται “φυσιολογικό” να μην σταματάμε ποτέ
Οπότε όταν κάποια λέει “δουλεύω σε ένα ήσυχο περιβάλλον, χωρίς πίεση και χωρίς να κάνω 4 πράγματα ταυτόχρονα” — το κοινό σοκάρεται.
Σοβαρά τώρα;
Πότε ακριβώς η ξεκούραση έγινε ποινικό αδίκημα;
Και πότε η φιλοδοξία έγινε συνώνυμο της αυτοθυσίας;
Τα lazy girl jobs δεν είναι το αντίθετο της επιτυχίας. Είναι το αντίδοτο στην εξουθένωση.
Είναι η φωνή μέσα σου που ψιθυρίζει:
“Ναι, μπορείς να δουλεύεις και να είσαι καλά. Ταυτόχρονα. Τόλμησέ το.”
Και ξέρεις κάτι; Όσες το τολμούν, δεν είναι τεμπέλες. Είναι αληθινά γενναίες.
Είσαι Άχρηστη ή Απλώς Θες Να Ζήσεις;
Ας κάνουμε μια μικρή άσκηση ειλικρίνειας:
Πόσες φορές ένιωσες ένοχη επειδή… δεν ήθελες να κάνεις κάτι;
Όχι επειδή βαριόσουν — αλλά επειδή απλώς ήθελες να έχεις μια κανονική, ήρεμη μέρα. Μια μέρα χωρίς multitasking, χωρίς πίεση, χωρίς εσωτερικό bullying του τύπου “σήκω, έχεις τόσα να κάνεις”.
Αν απάντησες “πολλές”, είσαι απλώς άνθρωπος.
Αν απάντησες “καθημερινά”, καλώς ήρθες στην κλαμπ των γυναικών που κουράστηκαν να αποδεικνύουν την αξία τους κάθε 5 λεπτά.
Το πιο αστείο; Αυτό το αίσθημα ενοχής δεν το βάλαμε εμείς εκεί.
Μας το φόρτωσαν σε δόσεις από τότε που μας είπαν “η αξία σου είναι στο πόσο προσφέρεις”.
Κι έτσι, μια ολόκληρη γενιά κοριτσιών έμαθε να φοβάται τη χαλάρωση.
Να θεωρεί τον εαυτό της “λίγο” όταν δεν κάνει κάτι μεγαλόπνοο.
Και τώρα έρχονται τα lazy girl jobs και κάνουν το αδιανόητο: προσφέρουν χώρο. Ησυχία. Ισορροπία.
Κι εσύ τα κοιτάς και σκέφτεσαι “μήπως είμαι άχρηστη που τα θέλω αυτά;”.
Η απάντηση είναι απλή:
Όχι. Δεν είσαι άχρηστη. Θες απλώς να ζήσεις.
Δεν θες να είσαι πάντα παραγωγική, ούτε θες να κάνεις καριέρα μέσα από το burnout. Και δεν θες να έχεις άγχος επειδή δεν έχεις άγχος.
Και αυτό είναι υγεία, όχι αποτυχία.
Η κουλτούρα σου έμαθε ότι αξίζεις μόνο όταν ιδρώνεις, προσφέρεις, παραμένεις χαμογελαστή και ποτέ – ΠΟΤΕ – δεν κάνεις “λιγότερα”.
Αλλά ποιος έγραψε αυτούς τους κανόνες;
Το αφεντικό σου που σε λέει “οικογένεια” και μετά σου στέλνει email το Σάββατο;
Η κολλητή που καίγεται για προαγωγή αλλά δεν έχει κοιμηθεί σωστά από το 2019;
Ο εσωτερικός σου κριτής με φωνή TEDx;
Φτάνει.
Τα lazy girl jobs δεν είναι βήμα πίσω. Είναι πλάγιο βήμα μακριά από το χάος.
Γιατί δεν γεννηθήκαμε για να χαιρόμαστε τα To Do lists περισσότερο από τη ζωή μας.
Και γιατί μερικές φορές, το πιο ριζοσπαστικό πράγμα που μπορείς να κάνεις, είναι να πεις:
“Σήμερα θα δουλέψω όσο χρειάζεται. Και μετά… θα ζήσω.”
Μήπως Χρειάζεσαι κι Εσύ το Δικό σου Lazy Girl Job;
Ας παίξουμε ένα μικρό παιχνίδι.
Απάντησε “ναι” ή “γκρρρ” στις παρακάτω ερωτήσεις:
- Νιώθεις ότι κουράζεσαι πριν καν ξεκινήσει η εβδομάδα σου;
- Ξυπνάς με άγχος, κοιμάσαι με άγχος και ενδιάμεσα… κάνεις meeting με άγχος;
- Το inbox σου σου προκαλεί mini εγκεφαλικά;
- Σου έχει τύχει να πας τουαλέτα με το κινητό για να απαντήσεις email “μη φανεί ότι κωλυσιεργείς”;
- Έχεις googlάρει φράσεις τύπου “θέσεις εργασίας χωρίς άγχος αλλά με λεφτά και αξιοπρέπεια” ή “πως να εξαφανιστώ αλλά να συνεχίσω να πληρώνομαι”;
- Σου λένε “ξεκουράσου” και νιώθεις τύψεις γιατί θα μπορούσες να κάνεις κάτι χρήσιμο;
Αν απάντησες “ναι” στα περισσότερα…
Δεν είσαι μόνη.
Είσαι στο σωστό άρθρο, στον σωστό πλανήτη και στην κατάλληλη φάση για να ρίξεις μια πιο προσεκτική ματιά στα lazy girl jobs.
Όχι γιατί είναι “εύκολα”. Όχι γιατί “δεν θες να ζοριστείς”.
Αλλά γιατί έχεις δικαίωμα να δουλεύεις χωρίς να ζεις σε διαρκή fight-or-flight.
Μπορεί να ακούγεται επαναστατικό, αλλά:
Μπορείς να δουλεύεις χωρίς να τα δίνεις όλα.
Μπορείς να δουλεύεις και να είσαι εντάξει.
Σκέψου το λίγο: πότε ήταν η τελευταία φορά που τελείωσε η μέρα σου και δεν ένιωσες διαλυμένη, άδεια, ένοχη ή όλα μαζί;
Αν δεν θυμάσαι, δεν φταις εσύ.
Φταίει ένα σύστημα που μας πείθει ότι είμαστε “πολύ ικανές για να μην καούμε”.
Τα lazy girl jobs έρχονται και σου λένε:
Δεν χρειάζεται να καείς. Μπορείς απλώς… να υπάρξεις.
Και κάπου εκεί, ανάμεσα σε μια ήσυχη εργασία, έναν σταθερό μισθό και την ικανότητα να πας για περπάτημα χωρίς πανικό, ίσως ανακαλύψεις κάτι σοκαριστικό:
Όταν δεν είσαι διαρκώς σε survival mode… είσαι τελικά πιο δημιουργική, πιο συγκεντρωμένη και πιο εσύ από ποτέ.
Κι Αν Σου Πει Κάποιος “Δεν Θα Προοδεύσεις Έτσι”;
Αναπόφευκτα, θα συμβεί.
Θα πεταχτεί κάποιος —συνήθως εκείνος που χτυπάει 12ωρα στο γραφείο με περηφάνια και ημικρανίες— και θα σου πει το κλασικό:
“Έτσι όπως το πας, δεν θα προοδεύσεις ποτέ.”
Και κάπου εκεί, αρχίζει να παίζει στο background το soundtrack της ενοχής.
Μήπως όντως δεν κάνω αρκετά;
Μήπως όντως χάνω ευκαιρίες;
Μήπως όντως τους απογοητεύω όλους;
(Κλασική φάση: δεν θυμάσαι καν ποιοι είναι αυτοί οι “όλοι”.)
Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι εδώ: το να διαλέγεις lazy girl jobs δεν σημαίνει ότι ακυρώνεις το μέλλον σου. Σημαίνει ότι το φτιάχνεις με τα δικά σου μέτρα — και όχι με τα κουρασμένα metrics κάποιου αφεντικού που θεωρεί “πάθος” την υπερεργασία.
Το να μη θες να ανέβεις κάθε σκαλοπάτι μιας σκάλας που δεν οδηγεί πουθενά, δεν είναι τεμπελιά. Είναι επίγνωση.
Αλλά επειδή η κουλτούρα ακόμα σε μετράει με αριθμούς:
- projects
- promotions
- “παρουσίες σε calls”
- “συμμετοχή σε πράγματα”
…οτιδήποτε λιγότερο φαίνεται σαν αποτυχία.
Στην πραγματικότητα όμως, εσύ κάνεις κάτι πολύ πιο δύσκολο: πατάς φρένο.
Γιατί να θυμάσαι:
Δεν είναι όλοι οι προορισμοί πάνω στην ίδια διαδρομή.
Δεν είναι όλες οι διαδρομές για όλους.
Και δεν είναι όλοι οι προορισμοί… αληθινοί.
Μερικές φορές, προοδεύεις περισσότερο όταν σταματάς να προσπαθείς να εντυπωσιάσεις.
Όταν πας για δουλειά και δεν γυρνάς σπίτι να κλαις στην τουαλέτα με το τζιν ακόμα φορεμένο.
Όταν προτεραιότητα δεν είναι το “να σε προσέξουν”, αλλά το να είσαι καλά.
Τα lazy girl jobs είναι πρόοδος, αλλά με άλλους όρους:
✔ να ξέρεις πότε τελειώνει η δουλειά σου
✔ να έχεις ενέργεια για τον εαυτό σου
✔ να μην μισείς τα πρωινά
Και αν κάποιος επιμένει ότι “δεν θα φτάσεις ψηλά έτσι”;
Πες του χαμογελαστά:
“Δεν θέλω να φτάσω ψηλά. Θέλω να φτάσω… ολόκληρη.”
Η Lazy Girl Είναι η Antiheroine Που Χρειαζόμασταν
Στον κόσμο που λατρεύει τα role models με 200 projects, 5 γλώσσες, και 3 side hustles, η lazy girl μοιάζει σαν την παράξενη ξαδέρφη που δεν παρουσιάζεται στα οικογενειακά τραπέζια.
Αλλά ίσως ακριβώς αυτήν χρειαζόμασταν.
Την ηρωίδα που δεν τρέχει με 1000 χιλιόμετρα την ώρα.
Που δεν καίγεται να αποδείξει τίποτα σε κανέναν.
Που γνωρίζει το μεγαλύτερο μυστικό: η γαλήνη δεν είναι αδυναμία — είναι δύναμη.
Η lazy girl δεν είναι ο τύπος που σε εντυπωσιάζει με το πόσο πολλά κάνει. Είναι αυτή που σε κάνει να αναρωτιέσαι:
“Μήπως αυτή έχει βρει τον τρόπο να ζει χωρίς να χάνει τον εαυτό της;”
Είναι η επανάσταση που φοράει άνετα ρούχα, δεν κλαίγεται, και έχει το θάρρος να πει “όχι” όταν όλοι λένε “ναι”.
Στο βαθύ τους πυρήνα, τα lazy girl jobs και η φιλοσοφία που τα συνοδεύει είναι ένα κάλεσμα για αυτοσεβασμό.
Ένα κάλεσμα να σταματήσουμε να μετριόμαστε με το πόσο πολύ μπορούμε να αντέξουμε — και να αρχίσουμε να μετριόμαστε με το πόσο καλά μπορούμε να φροντίσουμε τον εαυτό μας.
Αυτή είναι η πραγματική επανάσταση.
Και ναι, μπορεί να μην γεμίζει τα social media με flashy posts, αλλά γεμίζει ψυχές.
Η lazy girl δεν ζητάει συγνώμη για την ηρεμία της.
Την διεκδικεί. Και μας καλεί να κάνουμε το ίδιο.
Η Γαλήνη Δεν Είναι Τεμπελιά
Δεν γεννηθήκαμε για να ζούμε με καρδιακούς παλμούς στα ύψη και άγχος που μας πνίγει κάθε Κυριακή βράδυ.
Δεν ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο για να θεωρούμαστε “λίγες” επειδή επιλέγουμε να δουλεύουμε λιγότερο, πιο ήρεμα, πιο σταθερά.
Το trend των lazy girl jobs δεν είναι μια πρόσκαιρη μόδα. Είναι μια κραυγή απελευθέρωσης.
Μια δήλωση που λέει:
“Δεν θα θυσιάσω την ψυχική μου υγεία για να τσεκάρω όλα τα κουτάκια της επιτυχίας.”
Είναι η επιλογή της αυτοφροντίδας να γίνει επαγγελματικό δικαίωμα.
Να πεις “όχι” σε δουλειές που σε εξαντλούν, “ναι” σε σταθερότητα και σεβασμό.
Και πάνω απ’ όλα, να πιστέψεις πως το να φροντίζεις τον εαυτό σου δεν είναι τεμπελιά — είναι το πιο θαρραλέο πράγμα που μπορείς να κάνεις.
Μπορεί να μην είναι για όλους. Δεν χρειάζεται.
Αρκεί όσες το τολμούν να ξέρουν πως δεν είναι μόνες.
Και πως η γαλήνη που κερδίζουν δεν είναι αδυναμία. Είναι δύναμη.
Αν λοιπόν νιώθεις να πνίγεσαι στον κυκεώνα του “πρέπει”, θυμήσου:
Η καλύτερη εκδίκηση στην τοξική κουλτούρα της υπερπροσωπικότητας είναι να ζεις καλά, ήρεμα και με νόημα.
Τα lazy girl jobs δεν είναι το τέλος της φιλοδοξίας.
Είναι η αρχή μιας νέας, πιο ανθρώπινης σχέσης με τη δουλειά και τον εαυτό μας.
💬 Και τώρα;
Έχεις ιστορίες ή σκέψεις για τα lazy girl jobs; Μοιράσου το μαζί μας στα σχόλια ή στο Instagram.
Ή απλώς πάρε μια ανάσα. Σου αξίζει.
